Kurt Hovelijnck dankt zijn leven aan de betreurde Wouter Weylandt: "Zonder hem was ik hier waarschijnlijk niet meer"

Een harde smak op training, een coma van drie weken, om vervolgens wakker te worden zonder schedel. Kurt Hovelijnck keek werkelijk de dood in de ogen. "In één seconde was alles voorbij. Op 17 maart 2009 ging ik trainen met Wouter Weylandt, een ploegmaat bij Quick-Step, op het jaagpad tussen Zwijnaarde en Oudenaarde", zegt de inmiddels 36-jarige Kurt Hovelijnck in Humo.

"Wouter kende ik al jaren. Samen met Iljo Keisse, Dimitri De Fauw en Bert De Backer vormden wij een trainingsgroep. Rijdend op het jaagdpad, wachtten Wouter en ik op Iljo, die ons die dag zou vervoegen. In Zingem trokken we een spurtje. Heel onschuldig, maar ook ongenadig. Op volle snelheid brak het achterstel van mijn fiets af, waarna het wiel loskwam en ik met mijn hoofd tegen de grond sloeg."

"Er droop bloed uit mijn oren, maar ik was nog bij bewustzijn. Dat leek althans zo, vertelde Wouter me later. Ik kraamde wartaal uit. Een paar weken voordien was Wouter Weylandt op het jaagpad ook al getuige van een dodelijke geval geweest. Hij belde meteen een ambulance en drong aan op een MUG. Had hij daar niet op aangedrongen, dan was ik hier waarschijnlijk niet meer."