Mooiste zege uit de nog prille carrière van Lampaert: "Een droom die uitkomt"

"Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Collectief waren we erg sterk, we zaten constant op de eerste lijn", opende Lampaert bij Sporza. "Ik stopte af voor Gilbert op de Berendries. We waren dan toch weg en ik heb de forcing gevoerd om het niet stil te laten vallen. Het was eigenlijk nog vrij ver tot de meet, maar ik heb er een paar keer een 'snokske' aan gegeven."

Uiteindelijk bleven Lampaert en Gilbert met Durbridge en Lutsenko over. "Op de Paterberg waren we dan weg met zijn vieren. Het was nog redelijk lang, maar ik ging vol rijden voor 'Phil'. Hij demarreerde op de Nokereberg, maar dat voelden de andere twee aan. Boven op de Nokereberg had ik verzuurde benen. Daarna kwam het weer samen en trok ik door."

Een zware inspanning die wel loonde. "Ik moest alles geven tot die kasseistrook en eens ik op die brug was, had ik het gevoel dat ze niet meer zouden terugkomen. Dit is een droom die uitkomt. Ik heb heel wat verkenningen gedaan en ben hier niet ver van huis. Hier winnen is een fantastisch cadeau voor de ploeg. Bedankt aan alle mensen die in mij geloven", besloot Lampaert.