Belgische klimmer op weg naar tweede eindzege op rij in Oostenrijk: "Maar mijn naam wordt hier niet mee gemaakt"

Door knieproblemen moest Hermans de Giro d'Italia links laten liggen. Maar met de ritzege van woensdag heeft hij een moeilijke periode afgesloten. "Al vanaf eind april had ik te kampen met die blessure en pas eind mei kon ik weer een beetje normaal fietsen", vertelt hij bij Sporza. "Pas vanaf juni kon ik weer trainen."

"Het liep zeker niet van een leien dakje in de Ronde van België bijvoorbeeld, maar iedere koers ging het beter en beter. Nu is het nog niet 100 procent weg, maar in deze koers op deze wegen lukt het wel. Als ik niet te veel moet sprinten en optrekken."

De overwinning, waarbij hij O'Connor en Anacona voorbleef op de slotklim, deed dan ook deugd. "Deze zege was dan ook een hele opluchting. Normaal als je zo'n etappe wint en de leiderstrui pakt, krijg je al redelijk veel stress om het te verdedigen, maar nu voelt het als een last die van me af valt. Ik kan heel ontspannen toeleven naar die twee laatste etappes."

De Limburger kan voor het tweede jaar op rij winnen in de Ronde van Oostenrijk. "Dat zou geweldig zijn. Donderdag is het niet zo'n lastige rit, maar dat kan het wel worden als ik geïsoleerd raak. Maar als donderdag goed verloopt, zal ik klaar zijn voor de lastigste rit: de slotrit met de aankomst op de Kitzbüheler. Daar won ik vorig jaar dus die helling ligt me."

In schaduw van de Tour

Hermans vindt het wel fijn om in de schaduw van de Tour te koersen. "De koers op zich is misschien wel leuker, maar natuurlijk die aandacht krijg je nooit. Mijn naam wordt hier niet gemaakt. Alleen de ploegleiders en -managers zien je prestaties hier. In de media verschijnt het bijna niet. Ik presteer wel meestal goed in de koersen wanneer er ook andere grote koersen bezig zijn. Ik ben er niet echt mee gediend."