Analyse Hoe twee domme valpartijen in twee Grote Rondes een seizoen om zeep kunnen helpen

Pech. Zo kan je het seizoen van Steven Kruijswijk in één woord samenvatten. De renner van Team LottoNL-Jumbo had bijzonder weinig geluk in de Ronde van Italië en enkele maanden later in de Ronde van Spanje. Twee valpartijen - één door onoplettendheid en één met dank aan de organisatie - deden de Nederlander de das om.

Kruijswijk leek in de Giro op weg naar een unieke prestatie. De Nederlander reed al even rond in het roze, maar in de negentiende etappe liep het compleet mis. De renner ging door een kleine onoplettendheid over de kop tegen een sneeuwwand en hield daar een breukje aan zijn rib aan over.

Kruijswijk trachtte zich nog te herstellen, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een plek net naast het podium. 11 dagen in het roze, maar toch geen eeuwige roem. Zo blijven Jan Janssen en Joop Zoetemelk de enige twee Nederlanders die ooit een Grote Ronde op hun naam schreven.

Op naar de Vuelta dan, maar daar liep het opnieuw mis. Met dank aan de Vuelta-organisatie. Die vonden er niets beters op dan een paaltje langs de weg te laten staan als een peloton op volle snelheid daar passeert.

Paaltje

Kruijswijk maakte kennis met dat paaltje en kwam zwaar ten val. Een sleutelbeenbreuk was het verdict. En toch nog enkele excuses van de organisatie. Daar is Kruijswijk echter niets mee. Een seizoen om snel te vergeten. Op naar 2017, Steven.