Wellens trots, maar teleurgesteld: "Een wrang gevoel, waarom laten ze Soler rijden?"

"Dat is mooi. Al hoopte ik toch nog op dat podium te geraken. Toen Yates in de finale werd gelost, zag het er even goed uit. Na de val van de broers Izagirre zelfs nóg beter. Uiteindelijk keerde iedereen terug, het harde tempo van Teuns en mij ten spijt. Ze moeten dus echt sterk zijn geweest", aldus Wellens in Het Laatste Nieuws.

Soler kreeg zomaar een vrijgeleide van de drie eersten in het klassement. "Zot, toch? Die kerel is niet de eerste, de beste. Jong en talentvol. Hij heeft er tot de laatste dag voor gevochten. Dan ben je de verdiende eindwinnaar."

Ik kan deze koers winnen

Wellens strandde op zestien seconden van eindwinst. "Ik had op voorhand durven tekenen voor een sterke, aanvallende Parijs-Nice. Maar deze eindafrekening laat toch een beetje een wrang gevoel na. Ik kwam een paar keer heel dicht bij ritwinst. En finish ik in de eerste rit als derde in plaats van als vierde, pak ik de extra bonificatieseconden en sta ik nu op het podium.

"Rondjes van een week met WorldTour-label kon ik aan, zover was ik al wel. Eneco Tour, Polen, Guangxi. Maar Parijs-Nice is toch nog een niveau hoger. En ik heb het gevoel gekweekt dat ik deze rittenkoers ooit kan winnen. Mits een tikje geluk."