Na horrorcrash in de Ronde van Lombardije: "De drang om te stoppen was erg groot"

Bakelants beseft dat hij door het oog van de naald gekropen is. "Of het door mijn hoofd blijft spoken? Het ligt nog vrij vers in het geheugen, hé", vertelt Bakelants in gesprek met HLN. "Maar ik probeer het van me af te zetten en te vergeten. Want het werkt verlammend. Het ene moment lukt dat al beter dan het andere. In het gewriemel richting Kruisberg, afgelopen zondag, heb ik me laten doen."

"'Waar zijn we hier mee bezig?', dacht ik. Genoeg om even in de remmen te knijpen, in een positie te verzeilen die niet de mijne is en voor de rest van de koers achter de feiten aan te hollen."

Het was de moeite om terug te vechten na die zware val in Lombardije. Al zag Bakelants dat zelf eerst anders. "Zo zag ik het niet in die eerste maand na de crash. Toen was de drang om ermee te stoppen groot. Ik besefte dat ook mijn normale leven in gevaar was. Het is moeten groeien. Ik revalideerde met de koers in het achterhoofd. Het drong door dat ik er pas zou kunnen mee kappen als ik mijn comfort en niveau op de fiets van vóór de val terugvond."

"En dan kwamen de dagen dat ik voelde dat dat er ook nog inzat. Het wakkerde de zin aan om verder te doen. Ik ben hier ook nog niet klaar mee, doe deze job almaar liever. Meer dan ooit zie ik er de voordelen van in. Ik heb ook mijn draai gevonden in dit wereldje. Ik ken de mensen die ik wil kennen, weet met wie ik moet oppassen en op wie ik kan bouwen. Dat heeft tijd gekost, ik heb mijn naïviteit moeten verliezen", besluit Bakelants.