Renster Jilke (18) komt met update over haar ongeneeslijke kanker

Jilke Michielsen geeft een nieuwe stand van zaken over haar gezondheid. De teruggekeerde botkanker bepaalt haar toekomst, maar zij blijft haar dagelijkse leven zo ordelijk mogelijk vormgeven.

Thuisbasis en dagelijkse structuur

Thuis probeert het gezin een evenwicht te bewaren. Haar ouders ondersteunen haar intensief, terwijl zij zelf aangeeft dat alles bespreekbaar is, maar ze praten niet elke dag over haar ziekte. De familie legt de nadruk op gewone routines en gedeelde momenten.

Tijdens uitstapjes worden sneller foto’s gemaakt, iets wat volgens haar begrijpelijk is. Ze vertelt dat dit niet mag overheersen en dat ze zich soms schuldig voelt over de inspanningen van haar moeder. Het besef dat de tijd onzeker is, maakt die gezamenlijke momenten belangrijk.

Blijven fietsen, maar anders

In de zomer zocht Michielsen opnieuw de fiets op, al niet meer met dezelfde intensiteit. “Ik was vroeger een echt wattage-meisje. Altijd beter willen doen, altijd sneller willen gaan”, klinkt het in Het Nieuwsblad. Nu schakelt ze haar fietscomputer uit om de achteruitgang van haar conditie minder confronterend te maken.

Ook als toeschouwer blijft ze de koers volgen. Ze vertelt dat de grote wedstrijden nog steeds een hoogtepunt vormen, al denkt ze soms: “Ik had ‘m liever zelf gereden.’” Het WK in Rwanda was voor haar een gemiste kans. Ze had het parcours als ideaal gezien, maar moest vanop afstand volgen. Toch blijft haar betrokkenheid bij de sport groter dan het verdriet.

Kracht en erkenning

{READALSO}
Wanneer haar veerkracht wordt benoemd, reageert ze nuchter. Ze stelt dat ze genoeg heeft om gelukkig voor te zijn en waardeert de steun die ze kreeg na het delen van haar verhaal. “Ik sta nog op de wachtlijst voor een nieuwe studie, dus ik blijf hopen, maar tegelijk ben ik realistisch”, besluit ze.