"Ik verloor de wil om te leven": Belgisch wielertalent komt met straf verhaal na donkere tijden

Dit jaar zou Robin Orins zijn profdebuut maken bij Lotto Cycling Team, maar dat draaide eventjes anders uit. In een blog doet hij nu zijn verhaal van wat er scheelde. Talent te over en klaar voor zijn grote debuut. 2025 zou het jaar van Robin Orins worden, maar tot nu toe koerste hij nog geen enkele wedstrijd. Hij legt nu zelf uit wat er speelde.

“De laatste maanden ben ik niet actief geweest op sociale media en in het wielerpeloton”, begint hij zijn verhaal. “Nu voel ik me bijna opnieuw klaar om terug te keren naar de plaats waar ik het meeste van hou, maar eerst wil ik nog iets delen met jullie.”

Profcontract

“2024 was een succesvol jaar voor mij op basis van mijn prestaties. Ik werd sterker, won koersen, deed mee op het hoogste niveau en versierde een profcontract. Maar als alles goed gaat, lijken de dingen moeiteloos te gaan - tot je je limiet bereikt.”

“Na het WK in Zurich voelde ik me helemaal leeg, zowel fysiek als mentaal. Ik was overal klaar mee: de media, de druk. Ik moest gewoon rusten, even van de fiets, even geen focus. Ik had tijd voor mezelf nodig, maar die kwam maar niet.”

Het lichaam van Orins wilde niet meer mee. Hij had enorm veel slaap nodig, maar zijn lichaam bleef dienst weigeren. Toch begon hij aan de voorbereidingen op het nieuwe seizoen, maar dat bleek niet de juiste beslissing te zijn.

Paniekaanvallen

“Ik kreeg last van paniekaanvallen. Ik verloor mijn appetijt. Ik stopte met naar buiten te gaan. Ik zat vast in een vicieuze cirkel.” De feestdagen werden een ware hel voor hem. “Terwijl anderen aan het vieren waren, weende ik om mezelf opnieuw te vinden tussen de paniekaanvallen door. Ik werd bang. Bang van alles, maar vooral bang van mezelf.”

Zijn energie was helemaal op. “Ik bleef dieper zinken. Ik verloor niet alleen mijn appetijt, ik verloor ook de wil om te leven. Het leven had geen betekenis meer. Ik voelde me nutteloos en had verontrustende gedachten.”

Uiteindelijk zocht hij de nodige hulp en kreeg hij medicatie om hem er weer bovenop te helpen. “Mijn herstel duurde vele uren en het kostte me veel tranen. Maar dag per dag begon ik me beter te voelen. Ik heb veel geleerd over mezelf, dingen die ik niet wist, dingen die ik kon verbeteren.”

Niet alleen

Sinds april zit hij weer op de fiets, nadat hij in januari eigenlijk geen uitweg meer zag. “Dit is mijn antwoord op de vele vragen die ik heb gekregen. Ik weet dat velen het niet zullen begrijpen - als je het zelf niet hebt meegemaakt, kan je je niet voorstellen hoe zwaar het was.”

Orins is ervan overtuigd dat hij niet de enige is met een dergelijk verhaal. Hij hoopt anderen dan ook te inspireren om de juiste stappen te zetten en hulp te zoeken. Er staan volgens hem altijd mensen klaar om je te helpen.

Zit je met donkere gedachten? Neem dan contact op met de Zelfmoordlijn, op het gratis nummer 1813, of op zelfmoordlijn1813.be.