Vier jaar na valpartij: Vriend zegt hoe het gaat met Amy Pieters die zwaar hersenletsel opliep
Foto: © photonews
Volg Wielerkrant nu via WhatsApp!
Vier jaar na haar zware valpartij woont Amy Pieters nog steeds in een gespecialiseerde zorginstelling. Haar partner Stefan Vreugdenhil schetst hoe haar situatie vandaag evolueert.
Dagelijks leven in de zorginstelling
Pieters verblijft in een woonlocatie voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. Vreugdenhil is er meerdere dagen per week aanwezig en maakt deel uit van de leefgemeenschap. De dagen verlopen volgens vaste routines, met televisie en sociale media als afleiding.
Door de gevolgen van haar letsel kan Pieters niet zelfstandig wonen. Haar geheugen en taalvermogen zijn beperkt, wat zich uit in een kleine woordenschat. Ze gebruikt vooral korte reacties zoals “Ja” en “nee” en “au.”
Achtergrond van het letsel
De valpartij tijdens een trainingskamp in Spanje leidde tot een hersenbloeding en een levensbedreigende situatie. Een spoedoperatie was noodzakelijk om de druk in haar hoofd te verlagen. Daarna volgde een langdurige coma.
Na drie weken werd ze naar Nederland overgebracht. Pas drie maanden later ontwaakte ze en startte de revalidatie. Een stichting werd opgericht om aanvullende therapieën mogelijk te maken naast de reguliere zorg.
Vier jaar later
Vreugdenhil blikt terug op de periode sinds het ongeval. De tijd voelt voor hem tegelijk lang en kort. Hij benadrukt dat de vooruitgang groter is dan destijds werd verwacht. Hij beschrijft ook hoe hij omgaat met de situatie. “Bij Amy heb ik rust en als Amy vrolijk is, ben ik dat meestal ook”, klinkt het in Het Nieuwsblad.
Tegelijk erkent hij dat er moeilijke momenten zijn wanneer hij ziet welke toekomstmogelijkheden voor hen wegvallen. Ondanks de beperkingen probeert het koppel te focussen op wat wel lukt. De dagelijkse structuur en de kleine vooruitgangen vormen daarbij de basis. De zorginstelling blijft de plek waar Pieters de nodige ondersteuning krijgt.
Vreugdenhil benadrukt dat hun leven anders is dan vroeger, maar dat ze tevreden zijn met de stappen die zijn gezet. “Als vrienden in onze omgeving gaan trouwen of kinderen krijgen. Dan weet je dat dat er voor ons niet inzit. Maar dit is ons leven nu en we zijn vooral blij met wat er allemaal wel goed gaat”, besluit hij.
Schrijf je nu in voor de Wielerkrant nieuwsbrief