Interview Met een emotionele motivatie om u tegen te zeggen: wat maakte de sprint van Remco Evenepoel tegen Van Aert zo uniek?

De emoties laaiden hoog op in het kamp-Evenepoel wegens nog een andere reden. "Het was de eerste koers zonder de beste vriend van mijn papa (de man is overleden, red.). Zijn vrouw en zoon waren hier alleen. Dat was wel speciaal, als je hen dan ziet wenen, weliswaar vanwege de verkeerde reden. Dat gaf zeker motivatie. Ik was best verbaasd dat ik de sprint kon winnen", geeft Evenepoel toe.

Dat had met de tegenstander en de omstandigheden te maken. "Ik zou meer vertrouwen hebben gehad als ik vanuit het wiel kon beginnen. Ik heb geen slechte sprint na een lastige koers. Van op kop Wout kloppen, is toch nog wel iets anders. Wout wint massasprints en sprints met kleine groepjes. Het is iets nieuws dat ik kan afvinken om zo’n snelle renner te kunnen kloppen in de sprint."

Van Aert met moeite mee in de Hertstraat

We vroegen Evenepoel of hij in zijn achterhoofd hield dat Van Aert zijn vorige sprints niet kon winnen. De grijns van Remco verraadde van wel. "Een beetje wel, maar ik had vooral het gevoel dat ik in de laatste ronde de beste van de twee was. Toen ik in de Hertstraat aanviel, zat hij wel in het wiel, maar ik had het gevoel dat het met moeite was."

Ook de koerswijze van Van Aert wilde wel iets zeggen. "Hij dwong mij de kop op in de Moskesstraat, waarschijnlijk uit schrik dat ik opnieuw ging aanvallen. Het neemt niet weg tot Wout supersterk was. Het was dankzij zijn tegenaanval dat we wegreden. Het was een gokje om in de sprint van op de kop te beginnen. Het was wind mee, dat maakt het misschien een tikkeltje makkelijker."

Schouder Evenepoel houdt stand

Hoe heeft de schouder van Remco dit alles doorstaan? "Mijn schouder was goed ingetapet. In de sprint en op de kasseien voelde het stabiel aan. Natuurlijk, die spieren functioneren niet. Dat zal een probleem blijven. Zolang dat dat met tape kan opgelost worden, is er geen probleem. Vroeg in de aanval gaan met Wout heeft geholpen om de longen en de benen open te zetten. Ik had nog niet het gevoel dat ik aan het stilvallen was."