Interview Eindejaarsinterview met Stijn Steels: "Ronde met Wout bij hoogtepunten carrière, nieuwe uitdaging wens voor 2023"

Eindejaarsinterview met Stijn Steels: "Ronde met Wout bij hoogtepunten carrière, nieuwe uitdaging wens voor 2023"
Foto: © photonews

Volg Wielerkrant nu via Instagram!

Om het jaar netjes neer te leggen, deed Wielerkrant een eindejaarsinterview met Stijn Steels. Van Wout van Aert tot alle toppers bij Quick.Step: Steels heeft voor heel wat grote namen gewerkt. Hij is één van de renners die het wielerpeloton vaarwel zegt.

Stijn, allereerst: hoe is het met jou? Bij een val in de Zesdaagse van Gent liep je een longkneuzing, drie gebroken ribben en twee gebroken wervels op.

Stijn Steels: "Best goed. Ik heb nog wat last van mijn ribben. Als ik lang rechtsta, voel ik me nog wat stram. Voor het overige gaat het eigenlijk wel oké met mij. Op zich ça va nog."

Die val dateert van anderhalve maand geleden. Inmiddels zijn we aanbeland bij het einde van het jaar. Hoe breng je dat door?

"Meer relaxed dan de vorige jaren. Anders ga je in december en januari trainen in het buitenland. Tijdens de feestdagen kwam ik dan rap naar huis om bij de familie te zijn. Tijdens het seizoen ligt het moeilijk om af te spreken, want is er toch altijd wat angst om ziek te zijn. Ook tijdens de feestdagen was het dan ergens nog zoeken naar vrije uurtjes om te trainen. Het voordeel is dat je nu naar niets moet kijken en je op oudejaarsavond eens goed kunt gaan eten, zonder stress. We kunnen op ons gemak eindejaar vieren."

Je bent gestopt met wielrennen, nadat je contract bij Quick.Step niet verlengd werd en er met geen andere ploeg een akkoord uit de bus kwam. Heb je er vrede mee of is het ergens zuur?

"Ik had graag nog verder gekoerst, maar dan moest het bij een ploeg op degelijk niveau zijn. Dat zat er niet meer in. Ik zal wel iets anders vinden om mij in te smijten. Ik koerste altijd wel echt graag en dan is het jammer dat dat stopt. Het deed bij het begin van de stages minder pijn dan ik gedacht had. Het zal wel even steken als het seizoen terug begint en als ze down under en in Argentinië beginnen rijden."

Heeft de zoektocht naar een nieuwe ploeg nog lang geduurd?

"Ik was in gesprek om ergens te tekenen als het project van B&B doorging. Na mijn val kreeg ik wel al te horen dat ze mij niets konden garanderen als B&B stopte. Twee weken na mijn val ben ik op de rollen gaan rijden, want fietsen ging nog vlotter dan andere dingen. Een paar dagen voor de officiële bekendmaking kreeg ik een bericht dat B&B ging stoppen en dan was het duidelijk dat het voor mij gedaan was. In mijn hoofd nam ik dan al afscheid van de koers. Door het ophouden van B&B kwamen er nog eens 30 renners op de markt en daar zaten ook kleppers bij."

© photonews

De voorbije drie seizoenen reed je bij Quick.Step. Hoe is het om bij een ploeg te rijden waar je vroeger fan van was?

"Toen ik bij Quick.Step kwam, was ik al tien jaar prof en had ik ook op de piste op heel hoog niveau gereden. Ook in de aanloop daarnaartoe was ik dus iemand die serieus voor zijn vak leefde. Bij zo'n absolute topploeg ben je nog een een tikkeltje meer gefocust en meer bezig met elk detail. Dat wordt ook verwacht bij een ploeg op topniveau. Ik deed dat graag, want in zo'n ploeg word je ook beloond."

In een blog voor je laatste ploeg schreef je ook dat 'The Wolfpack' écht is, dat het meer is dan zomaar een begrip. Waar merk je aan dat Quick.Step geen ploeg is zoals een andere?

"Er wordt echt aan gewerkt om buiten de koers ook een goede band te creëren. Onlangs was ik op het BK beachracen. Daar kwam ik een deel van het personeel tegen. Ook daar had ik een goede band  mee. Je moet onder een zodanige druk presteren dat het belangrijk is dat je met iedereen overeenkomt. Ze kijken niet enkel naar de kwaliteiten van een renner, maar ook naar hoe je je voelt in een groep. Op het moment van mijn val stond ik nog wel onder contract, maar na de laatste wegkoers is die band in principe afgelopen. Toch bleef ik berichtjes krijgen van zowel renners als personeel."

Na de Kempen Classic deelde je een emotioneel moment met Mark Cavendish. Wat ging er toen door je heen?

"Ik was er toen al van overtuigd dat ik ging stoppen met koersen. Het was pas nadien dat er opnieuw contact kwam met andere ploegen. Ik dacht dat het mijn laatste wegkoers ging zijn. Plots was die laatste kilometer daar en overviel het mij dat het effectief gedaan was. Wat dan uiteindelijk ook zo was. Met Cav heb ik altijd ook een goede band gehad en plots kwam dat naar boven. Als dat opkomt, kun je het ook niet tegenhouden, als je zo veel jaren iets met hart en ziel gedaan hebt."

Blik eens terug op je gehele carrière: kan je een aantal hoogtepunten aanduiden?

"De eerste Ronde van Vlaanderen van Wout van Aert bij Vérandas Willems. We hadden een plan uitgewerkt. Ik had gezegd: "Op die plek en die plek zal ik bij u zitten". Als klein ploegje is dat allemaal niet zo evident, maar dat plan is er tot op de meet uitgekomen. Ik ben wel trots op hoe dat gelopen is. Ook op de Ronde van Denemarken, waar we met een ploeg met Wout en Tim Merlier elke rit en elke trui wonnen. Bij Quick.Step moet ik denken aan de Ronde van Polen die we met onze ploeg volledig gedomineerd hebben. Dat waren de mooiere koersen."

© photonews

Gaat er - nu je gestopt bent - meer tijd naar je kinderen Victor en Axelle?

"Ja, ik ben huisman geworden. Het voordeel van een paar weken thuis te zijn is dat ik met de kinderen tijd kan doorbrengen en bezig kan zijn. Dat is wel geestig. Dat blijft niet eeuwig zo, want na verloop van tijd zal ik wel gaan werken. Ons dochtertje Axelle is de jongste en ik merk dat zij ook meer open naar mij toe is, omdat ze niet gewend is dat ik zo vaak thuis ben."

Heb je al een idee wat je met je leven gaat doen wanneer je volledig hersteld bent van je blessures?

"Ik heb wel redelijk wat ideeën in mijn hoofd. Het kan alle kanten op. Misschien kom ik bij een wielerploeg terecht, ofwel ga ik les geven en doe ik iets in bijberoep, of stap ik in het bedrijfsleven. Als ik mijn studies wil verderzetten, zou ik gezien de start van het academiejaar aan de universiteit binnen twee-drie weken toch moeten weten welke kant het opgaat. Kunstschilder worden (Steels maakte een kunstschilderij tijdens volle Covid-periode, red.)? Neen, het is bij één schilderij gebleven (lacht). Ik denk niet dat daar mijn kwaliteiten liggen."

Ten slotte: wat mogen we je wensen voor 2023?

"Een nieuwe uitdaging. Een job waar ik me even hard in kan smijten en even hard mee kan amuseren als ik gedaan heb in de koers. Voor het overige loopt het wel zijn gangetje."

Corrigeer
Fout gevonden in bovenstaand artikel? Meld het hier!

Schrijf je nu in voor de Wielerkrant nieuwsbrief

Meer nieuws

Meer nieuws

Populairste artikels

Nieuwste reacties