Waarom we in Valkenburg vooral op een éérlijk WK moeten hopen

De laatste drie jaren speelden pech en het materiaal een grote rol in de uitkomst van het WK. Een overzicht:

1. Tabor - 2015

Wout Van Aert leek de topfavoriet bij uitstek en had bovendien uitstekende benen voor een eerste wereldtitel bij de profs. Maar pech nekte de man uit Lille. Kettingproblemen zorgden ervoor dat hij op een bepaald moment met een achterstand van 50" op van der Poel kampte.

Van Aert kon de achterstand nog verkleinen, maar het was van der Poel die zich tot jongste wereldkampioen ooit kroonde bij de profs. Ondanks dat landgenoot Lars van der Haar - vreemd genoeg - de achtervolging op van der Poel had ingezet.

2. Zolder - 2016

Wout Van Aert en Mathieu van der Poel waren de topfavorieten voor een wereldtitel, maar het gevaar kwam deze keer van Lars van der Haar. Het moment van de wedstrijd kwam er toen de twee topfavorieten in elkaar haakten na een slipper van van der Poel. Het duurde even voor de schoen van de Nederlander uit het wiel van Van Aert was.

Van der Haar profiteerde en reed een knappe voorsprong bij elkaar. Van Aert zette de achtervolging in, van der Poel leek dan weer een baaldag te hebben. Nog voor de laatste ronde kwam Van Aert bij leider van der Haar. Op een loopstrook maakte Van Aert het verschil en hij mocht de handen in de lucht steken.

3. Bieles - 2017

Het WK in het Luxemburgse Bieles gaat voor altijd de geschiedenisboeken in als het WK der platte banden. Dankzij de ontdooide grond kwamen er heel wat scherpe steentjes vrij en dat zorgde voor meer dan 120 lekke banden op één wedstrijd.

Van Aert had zich met ploegleider Albert goed voorbereid met de zogenaamde groene tubes. Van der Poel kreeg met maar liefst vier platte banden te maken. Dan mag je nog in een supervorm verkeren, op zulke momenten slaat het lot toe en is het onmogelijk om de situatie nog om te keren. Van Aert won zo voor het tweede jaar op rij.