In de Ronde van Lombardije sluit El Imbatido zijn indrukwekkende carrière af

Alejandro Valverde begon zijn profcarrière in 2002 bij Kelme. Als neoprof toonde hij al dat hij over het nodige talent beschikte. Toch moest hij tot 2003 wachten om zijn 1e profzege te boeken. Hij won de 3e rit in de Ronde van het Baskenland en er zouden er nog veel volgen. 20 jaar later boekte hij in de Gran Camiño zijn 133e zege. De laatste, tenzij hij zaterdag nog de Ronde van Lombardije wint. 

In die 133 zeges zitten heel wat grote overwinningen. Het begon al met de 1e. Ook won hij op verschillende terreinen: in eendagskoersen, in rittenkoersen, in de sprint, in het tijdrijden en in de bergen. Het grootste deel won hij in het team van Eusebio Unzue. Sinds 2005 reed Valverde voor zijn team. 

Een bloemlezing: 4 keer Luik-Bastenaken-Luik, 5 keer de Waalse Pijl, 12 ritten en een keer de eindzege in de Vuelta, 4 ritten in de Tour, een rit in de Giro, 3 keer de Ronde van Catalonië, 2 keer de Dauphine, 1 keer de Ronde van het Baskenland, 2 keer de Classica San Sebastian en ga zo maar door. Zijn palmares is gewoon indrukwekkend en uniek. Hij is onder meer alleen recordhouder van de Waalse Pijl. 

Ook in de kampioenschappen was Valverde succesvol. Hij werd 2 keer Spaans kampioen op de weg en een keer in het tijdrijden. Ook boekte hij een recordaantal medailles op het WK. Hij pakte 2 keer zilver en 4 keer brons. Uiteindelijk lukte het hem in 2018 om in Innsbruck eindelijk eens wereldkampioen te worden. Het was de kers op de taart op zijn toen al meer dan geslaagde carrière.