Elk WK veldrijden z'n (buitenlandse) surprise(s): zij eindigden voorbije jaren onverwacht in top-10
Foto: © photonews
Volg Wielerkrant nu via WhatsApp!
Het is een jaarlijks weerkerend fenomeen op het WK veldrijden: een totaal of ietwat onverwachte buitenlander die de stoutste verwachtingen overtreft en zich netjes in de top-10 nestelt. Ook afgelopen weekend dook er met Gioele Bertolini weer een witte merel op.
Wie? De 22-jarige Italiaan kaapte zondag in Valkenburg onverhoopt een zesde plaats weg. Een mens zou voor minder euforisch reageren bij het overschrijden van de streep. Bertolini was meteen dé haast traditionele surprise, al moet het gezegd dat het parcours wel volledig zijn ding was want de voorbije twee jaar stond hij bij de beloften twee keer op het hoogste schavotje van de Caubergcross.
Het is natuurlijk wat vroeg om te zeggen of de talentvolle Gioele Bertolini binnen enkele jaren in de voetsporen kan treden van illustere landgenoten als Enrico Franzoi of Daniele Pontoni, maar in de laars hebben ze met de al tweevoudige nationale kampioen bij de profs - wat bijzonder knap is gezien zijn jonge leeftijd - eindelijk wel weer iemand die in staat lijkt om op grote afspraken een rol van betekenis te spelen.
Vreemde eenden
De voorbije jaren zagen we het wel vaker gebeuren: ineens stond(en) daar (een) na(a)m(en) in de top-10 te blinken die haast niemand op voorhand in zijn hoofd had. Voer voor de straffe gokkers zeg maar. In het Luxemburgse Bieles doken met Michael Boroš (7de), Simon Zahner (9de) en Sascha Weber (10de) zelfs drie frappante namen op in de uitslag. En wie had al gehoord van een Tsjech die naar de naam Jan Nesvadba luistert? Vorig jaar nota bene elfde op het WK veldrijden.
Memorabel WK 2007
Welke buitenlanders zagen we in de meer recente regenboogbattles nog enigszins onverwacht de voorste gelederen bevolken? We denken prompt aan de al eerder genoemde Italiaan Enrico Franzoi én de Amerikaan Jonathan Page. In 2007 oftewel ruim tien jaar geleden legde dat duo onze goudjager Erwin Vervecken het vuur aan de schenen in Hooglede-Gits.
Een memorabel kampioenschap in eigen land was het want de kranige Amerikaan Page kraakte pas in extremis en we kregen misschien wel het meest in het oog springende WK-podium van de voorbije 15 jaar. Graag meer van dat zouden we zo zeggen want het veldrijden mag niet verworden tot een louter Belgisch-Nederlandse aangelegenheid onder onze kerktorens. Hoe internationaler, hoe leuker, niet?
Schrijf je nu in voor de Wielerkrant nieuwsbrief
